१.२७
प्रारभ्यते न खलु विघ्न-भयेन नीचैः प्रारभ्य विघ्न-विहता विरमन्ति मध्याः ।
विघ्नैः पुनः पुनरपि प्रतिहन्यमानाः प्रारब्धमुत्तम-जना न परित्यजन्ति ॥
पदच्छेदः
प्रारभ्यतेप्रारभ्यते (√प्रा-रभ् प्र.पु. एक.)
नन (अव्ययः)
खलुखलु (अव्ययः)
विघ्नभयेनविघ्न–भय (३.१)
नीचैःनीच (३.३)
प्रारभ्यप्रारभ्य (√प्रा-रभ् + ल्यप्)
विघ्नविहताविघ्न–विहत (√वि-हन् + क्त, १.३)
विरमन्तिविरमन्ति (√वि-रम् लट् प्र.पु. बहु.)
मध्याःमध्य (१.३)
विघ्नैःविघ्न (३.३)
पुनःपुनर् (अव्ययः)
पुनर्पुनर् (अव्ययः)
अपिअपि (अव्ययः)
प्रतिहन्यमानाःप्रतिहन्यमान (√प्रति-हन् + शानच्, १.३)
प्रारब्धम्प्रारब्ध (√प्रा-रभ् + क्त, २.१)
उत्तमजनाउत्तम–जन (१.३)
नन (अव्ययः)
परित्यजन्तिपरित्यजन्ति (√परि-त्यज् लट् प्र.पु. बहु.)
छन्दः वसन्ततिलका [१४: तभजजगग]
छन्दोविश्लेषणम्
१२३४५६७८९१०१११२१३१४
प्रा रभ्य तेनखलु विघ्नभ येन नी चैः
प्रा रभ्य विघ्नविह ताविर मन्ति म ध्याः
वि घ्नैःपु नःपुनर पिप्रति हन्य मा नाः
प्रा रब्ध मुत्तमज नानप रित्य जन्ति
तभजजगग
Please update Chrome!

Your chrome browser is running an old version, due to which SanskritSahitya.org is unable to load properly.

Please update your Chrome browser and then reinstall the app by visiting the website on Chrome.