२.१०
नूनं हि ते कवि-वरा विपरीत-वाचो ये नित्यमाहुरबला इति कामिनीस्ताः ।
याभिर्विलोलितर-तारक-दृष्टि-पातैः शक्रादयोऽपि विजितास्त्वबलाः कथं ताः ॥
पदच्छेदः
नूनंनूनम् (अव्ययः)
हिहि (अव्ययः)
तेतद् (१.३)
कविवराकवि–वर (१.३)
विपरीतवाचोविपरीत–वाच् (१.३)
येयद् (१.३)
नित्यम्नित्यम् (अव्ययः)
आहुर्आहुः (√अह् लिट् प्र.पु. बहु.)
अबलाअबल (१.३)
इतिइति (अव्ययः)
कामिनीस्कामिनी (२.३)
ताःतद् (२.३)
याभिर्यद् (३.३)
विलोलितरतारकदृष्टिपातैःविलोलित (√वि-लोलय् + क्त)–रत–अरक–दृष्टि–पात (३.३)
शक्रादयोशक्र–आदि (१.३)
ऽपिअपि (अव्ययः)
विजितास्विजित (√वि-जि + क्त, १.३)
त्व्तु (अव्ययः)
अबलाःअबल (१.३)
कथंकथम् (अव्ययः)
ताःतद् (१.३)
छन्दः वसन्ततिलका [१४: तभजजगग]
छन्दोविश्लेषणम्
१२३४५६७८९१०१११२१३१४
नू नंहि तेकविव राविप रीत वा चो
ये नित्य माहुरब लाइति कामि नी स्ताः
या भिर्वि लोलितर तारक दृष्टि पा तैः
श क्राद योऽपिविजि तास्त्वब लाःक थं ताः
तभजजगग
Please update Chrome!

Your chrome browser is running an old version, due to which SanskritSahitya.org is unable to load properly.

Please update your Chrome browser and then reinstall the app by visiting the website on Chrome.