३.६०
अनुजगुरथ दिव्यं दुन्दुभिध्वानमाशाः+ सुरकुसुमनिपातैर्व्योम्नि लक्ष्मीर्वितेने ।
प्रियमिव कथयिष्यन्नालिलिङ्ग स्फुरन्तीं भुवमनिभृतवेलावीचिबाहुः पयोधिः ॥
पदच्छेदः
अनुजगुर्अनुजगुः (√अनु-गा लिट् प्र.पु. बहु.)
अथअथ (अव्ययः)
दिव्यंदिव्य (२.१)
दुन्दुभिध्वानम्दुन्दुभि–ध्वान (२.१)
आशाःआशा (१.३)
सुरकुसुमनिपातैर्सुर–कुसुम–निपात (३.३)
व्योम्निव्योमन् (७.१)
लक्ष्मीर्लक्ष्मी (१.१)
वितेनेवितेने (√वि-तन् लिट् प्र.पु. एक.)
प्रियम्प्रिय (२.१)
इवइव (अव्ययः)
कथयिष्यन्न्कथयिष्यत् (√कथय् + कृत्, १.१)
आलिलिङ्गआलिलिङ्ग (√आ-लिङ्ग् लिट् प्र.पु. एक.)
स्फुरन्तींस्फुरत् (√स्फुर् + शतृ, २.१)
भुवम्भू (२.१)
अनिभृतवेलावीचिबाहुःअ (अव्ययः)–निभृत–वेला–वीचि–बाहु (१.१)
पयोधिःपयोधि (१.१)
छन्दः मालिनी [१५: ननमयय]
छन्दोविश्लेषणम्
१२३४५६७८९१०१११२१३१४१५
अनुजगुरथ दि व्यं दुन्दु भि ध्वान मा शाः
सुरकुसुमनि पा तै र्व्योम्नि ल क्ष्मीर्वि ते ने
प्रियमिवकथ यि ष्य न्नालि लि ङ्गस्फु र न्तीं
भुवमनिभृत वे ला वीचि बा हुःप यो धिः
ननमयय
Please update Chrome!

Your chrome browser is running an old version, due to which SanskritSahitya.org is unable to load properly.

Please update your Chrome browser and then reinstall the app by visiting the website on Chrome.